ครูอาหารกลางวัน

Advertisement 30 ตุลาคม 2566 มีรายงานว่า เพจเฟซบุ๊กที่ใช้ชื่อว่า วันนั้นเมื่อฉันสอน ซึ่งมีผู้ติดตามมากกว่า 1 แสนคน ได้มีการออกมาโพสต์ถึงประเด็นดราม่า “ครูบนดอย” ถูก ป.ป.ช. ชี้มูลความผิดวินัย หลังนำงบเด็กเล็กมาแบ่งให้เด็กโตยากไร้เพราะทางการไม่ได้จัดสรรงบตรงนี้มาให้ โดยทางเพจระบุว่า “เนื้อไม่ได้กินหนังไม่ได้รองนั่งคือ “ครูอาหารกลางวัน” เมื่อไหร่เราจะตั้งคำถามเสียทีว่า ทำไมครูต้องมาทำอาหาร ? ไปดูการศึกษาฟินแลนด์ญี่ปุ่นนี่เขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ไหม และถ้าคิดว่ามันมีผลประโยชน์มากหาหน่วยงานมารับเอาไปหน่อย เอาไปบริหารให้งอกเงยให้ครูเขาได้สอน” เคยมีผู้บริหารโรงเรียนท่านหนึ่งพูดอย่างออกหน้าออกตาในกลุ่มโรงเรียนแห่งหนึ่งว่า “เราบริหารจัดการอาหารกลางวันได้ดีกว่าโรงเรียนอื่น” แต่เมื่อย้อนลงไปดูแล้วพบว่า ครูจะต้องจัดเวรกันออกไปซื้ออาหารกลางวัน ค่าน้ำมันไม่ได้ ครูต้องมาประกอบหั่นจัดเตรียมด้วยตัวเอง ไม่ได้จ้างแม่ครัว ใช้รถส่วนตัว น้ำมันส่วนตัว ใช้ตู้เย็นตัวเองที่ต้องแช่กับข้าวให้ลูกเมียมาแช่วัตถุดิบทำอาหารให้นักเรียน เดินหิ้วผักกับหมูเป็นสิบกิโลในตลาดจนถุงรัดข้อนิ้ว เดินรอบเดียวไม่พอ 3 – 4 รอบ แบกได้ก็แบกส่วนใครเป็นผู้หญิงก็ต้องเอาแฟนมาทำ ออกรถกระบะมาใช้ในงานโรงเรียน คิดแต่ละวันว่าจะทำอะไรให้นักเรียนกิน เวลาพักผ่อนเวลาส่วนตัวหมดไปกับงานโรงเรียน Advertisement วิธีการแบบนี้ไม่เรียกว่าบริหารจัดการได้ดีแค่เป็นการผลักภาระให้ผู้ปฎิบัติค่าแรงไม่ให้ ค่าน้ำมันไม่มี หากินแต่กับความเสียสละ มันไม่เรียกว่าลดต้นทุนแต่แค่ให้คนอื่นมาออกทุนให้ ซึ่งนั่นคือ “ครู” ปัญหาอาหารกลางวันเป็นปัญหาที่เรื้อรังมายาวนานในวงการศึกษาแต่ถามว่า “ใครมาแก้ไขมันบ้าง” ปฏิรูปการศึกษากี่รอบไม่เคยพูดถึงครูที่โกงก็มี […]