ทำไมเราต้องกลับไปดาวอังคาร

     พูดถึงประวัติศาสตร์4.6 พันล้านปีที่ผ่านมา มาเริ่มจากการถ่ายภาพของนาซ่าถ่ายเมื่อปี1965 วารสารทางวิทยาศาสตร์  นิวยอร์คไทมส์ เขียนไว้ในบทบรรณาธิการว่า "ดาวอังคารนั้นน่าเบื่อ เป็นโลกที่ตายแล้ว นาซ่าไม่ควรเสียเวลาหรือความพยายามอะไรเพื่อศึกษาดาวอังคารอีกต่อไป "ผู้นำของเราในวอชิงตัน ที่สำนักงานใหญ่ของนาซ่า รู้ดีกว่านั้นและเราได้เริ่มการศึกษาโดยละเอียดเกี่ยวกับดาวเคราะห์สีแดงดวงนี้

                ผมเชื่อว่าดาวอังคารเป็นเป้าหมายที่เป็นไปได้มากที่สุด ที่จะมีสิ่งมีชีวิตนอกโลกดาวเคราะห์สีแดง มีขนาดเพียงครึ่งเดียวของโลกแต่สองในสามของดาวอังคารนั้นปกคลุมไปด้วยน้ำส่วนที่เป็นพื้นดินของดาวอังคารนั้นพอๆ กันกับพื้นดินบนโลก แม้ว่ามันจะมีขนาดเพียงครึ่งเดียว ดาวอังคารมีภูเขาไฟ หุบเขาลึก และหลุมอุกาบาต ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะเป็นดาวที่น่าสนใจมาก ภูเขาไฟมีความสำคัญ ช่วยสร้างชั้นบรรยากาศบนดาวอังคาร ส่วนบนดาวอังคารไม่มีน้ำในสภาพของเหลว ตอนนี้เราเชื่อว่าในประวัติศาสตร์ 4.6 พันล้านปีที่ผ่านมา ดาวอังคารมีสภาพคล้ายโลกมาก ดาวอังคารเคยมีแม่น้ำ ทะเลสาบและมหาสมุทรขนาดมหึมา  อันที่จริงแล้ว โลกและดาวอังคาร ล้วนมีอายุ 4.6 พันล้านปีทั้งคู่ ในอนาคตเราจะมีการสร้างเครื่องบินเพื่อจะใช้บนดาวอังคารเมื่อเรามีเที่ยวบินแรกบนโลกใบนี้ เที่ยวบินแรกโดยเครื่องบิน นอกชั้นบรรยากาศของโลก เราพร้อมที่จะบินเจ้าสิ่งนี้บนดาวอังคาร 
     
ดาวอังคารหรือดาวเคราะห์สีแดง  มีสภาพคล้ายคลึงกับโลกมากที่สุดไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมหรือภูมิอากาศที่คล้ายกันเป็นไปได้มากที่จะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่นั้นและดาวดวงนี้ยังมีความน่าสนใจมากอีกด้วย 

อ้างอิง : ted.com 

แปลและอ้างอิง : Pongpol Puksai