เมื่อทีมงานเพจ Toolmorrow ได้มีการสร้างสถานการณ์เพื่อทดสอบจรรยาบรรณของความเป็นครูสอนวิชาคณิตศาตร์ท่านหนึ่ง ในโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ นนทบุรี ที่มีชื่อว่า "ครูนุ้ย" และเป็นครูที่ปรึกษา ม.6/1 ด้วย โดยให้นักเรียนชั้น ม.6/1 รายหนึ่ง ชื่อว่า "น้องฝ้าย" ซึ่งได้เกรดวิชาคณิตศาตร์เพียงแค่ 1.5 มาเป็นหน้าม้า เดินเข้ามาปรึกษาเรื่องการเรียนต่อมหาวิทยาลัย ซึ่งน้องฝ้ายได้ปรึกษาครุนุ้ยว่า
น้องฝ้าย : หนูต้องทำคะแนน O-NET ให้เกิน 50 คะแนนเกือบทุกวิชาเลย ถึงจะเป็นคะแนนที่เข้ามหาวิทยาลัยได้
ครูนุ้ย : ครูจะบอกว่าไม่ต้องเครียด
น้องฝ้าย : อาจารย์ตอนเย็นว่างมั้ยคะ หนูจะให้อาจารย์สอนคณิตให้ หนูให้ต้นสอนแล้ว กิตก็สอนแล้ว ไม่รู้เรื่องเลย
ครูนุ้ย : ได้ๆ
น้องฝ้าย : เดี๋ยวตอนเย็นหนูมาหา อาจารย์อย่าหนีไปไหนนะ
หลังจากนั้น ทีมงานก็ได้ทดลองให้ครูหฤษฎ์ ซึ่งเป็นครูสอนคณิตศาสตร์อีกท่านไปขอให้ช่วยสอนพิเศษแทน
ครูหฤษฎ์ : เย็นนี้ว่างมั้ย อยากให้สอนเด็กให้หน่อย พอดีพี่ไม่ว่าง ติดธุระ เด็กมันจะติวสอบ PAT ให้ชั่วโมงละ 1,500 บ้านมีตังค์เป็นคนรู้จักกัน มีติดอะไรรึเปล่าวันนี้
ครูนุ้ย : มีนัดเด็กไว้คนหนึ่งนะ
ครูหฤษฎ์ : ติวใครอ่ะ
ครูนุ้ย : ฝ้ายที่เคยเป็นเด็กห้องพี่
ครูหฤษฎ์ : มันไม่ได้เงิน ไปติวให้พี่ดีกว่า ได้เงินตั้งเยอะ ชั่วโมงละ 1,500 สอนไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เงินค่ารถแล้ว ไม่ต้องเต็มที่กับเด็กมากหรอก สอนพิเศษรายได้ดีกว่า ว่าอย่างไร
ครูนุ้ย : จริงๆไม่ค่อยอยากด้วย ไม่เอาดีกว่า หนูเหนื่อย
ครูหฤษฎ์ : โอเค เดี่ยวคุยอีกทีแล้วกัน
หลังเลิกเรียน 16.30 น. น้องฝ้ายก็ได้เข้ามาหาครูนุ้ยเพื่อให้ครูนุ้ยสอนในจุดที่ยังไม่เข้าใจ
น้องฝ้าย : ทำไมอาจารย์ถึงมาสอนหนูหล่ะคะ ทั้งๆที่เวลาเรียนหนูก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่พอหนูให้อาจารย์สอนทีหลัง อาจารย์ก็ยอมสอน อาจารย์ไม่เหนื่อยเหรอคะ
ครูนุ้ย : คิดมากอีกแล้ว ครูมองว่า เด็กทุกวันก็จะโตเอง คนที่ทำอะไรก็จะได้อย่างนั้นเอง ถ้าหนูไม่เรียนก็จะรู้ว่าผลเสียเป็นอย่างไร การที่บางทีเดินเข้าไปในห้อง แล้วแบบเรารู้สึกว่าเด็กไม่ได้อะไรจากเรา ครูจะ fail ออกมาทันที ก็หาเวลามา เจอบ้างไม่เจอบ้าง สักวันก็ต้องเจอ
น้องฝ้าย : เวลาอาจารย์ว่างตอนเย็น อาจารย์ไม่เปิดสอนพิเศษเหรอคะ
ครูนุ้ย : เข้าใจว่าได้เงิน วิธีการคิดคือ ครูไม่ได้เอาเงินมานำทางชีวิต เวลาครูรับเงินที่มาจากลูกศิษย์ โดยที่เป็นเหมือนสินจ้าง ครูรู้สึกไม่ดีทุกครั้ง เงินมันไม่มีความสุข สู้ทำงานไปเหนื่อยหนักหน่อย แต่เป็นเงินจากหลวงให้เราตอบแทน จบง่ายกว่า สอนให้ฟรีจะมีความสุขกว่าอีก รู้มั้ยบางทีการสอนอย่างนี้มันได้ใจมากกว่า
น้องฝ้าย : แล้วทำไมอาจารย์ ต้องห่วงลูกศิษย์มากกว่ารายได้ด้วยคะ
ครูนุ้ย : ก็คือไม่ได้ใช้ว่าเงินต้องเป็นตัวนำทาง แต่ใช้ว่าทำแล้วมีความสุข
น้องฝ้าย : ขอบคุณค่ะ ขอกอดหน่อย
ครูนุ้ย : อะไร คิดมากอะไร วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าทำไมแปลกๆ
หลังจากนั้นเด็กนักเรียนในห้อง ม.6/1 ก็แห่กันเข้ามาหาครูนุ้ย
นักเรียน : ครูเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดที่หนูเคยเจอ ขนาดหนูติดธรรมศาสตร์ อาจารย์ยังแนะนำหนูเลยว่าอย่าให้หยุด สอนให้ไปต่อยังไม่จบ
ครูนุ้ย : (น้ำตาซึม) ปกติครูไม่ร้องไห้นะ น้ำตาไหลยากมาก
นักเรียน : ทั้งหมด…กราบ (มอบพวงมาลัย)
ครูนุ้ย : อย่างที่บอกค่ะ เราไม่ได้ใช้เงินนำทางชีวิต เพราะฉะนั้น ถ้าจะเลือกทำอะไรสักอย่างหนึ่ง เลือกที่ดูว่าตัวเองมีความสุขก่อนไหม มันไม่ได้รู้สึกว่าเสียเวลา นี่คือเวลาทำงานปกติ เราก็อยากให้เขาได้ด้วย ความที่ไม่รักมันไม่มี ถ้าให้บอกตรงๆโดยปัจจุบัน ภาระงานที่นอกเหนือจากการสอนค่อนข้างเยอะ เราอยากจะลงไปหาเด็กนะ แต่ภาระที่ต้องบริหารหรือจัดการกับอื่นๆ ที่มันเป็นองค์ประกอบของโรงเรียนที่เราต้องยอบรับตรงนี้ มันทำให้เราไม่มีเวลาเข้าไปหาเด็ก เพราะฉะนั้นเมื่อใดก็ตามที่เด็กเข้ามาหาเรา ตรงนี้มันคือหน้าที่ที่เราปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว ยินดีจะสอนเด็กฟรีๆ ถ้าเด็กคนนั้นอยากเรียนจริงๆ โดยที่ไม่ให้เงินเราสักบาทหนึ่ง อย่าลืมว่าหน้าที่ของครู คืออะไร ก็อยากให้เขามีจิตที่นึกถึงส่วนรวมเหมือนเรา เพราะเราทำงาน เราไม่ได้นึกถึงตัวเองเป็นหลัก เรานึกถึงว่า เด็กจะเป็นอย่างไร แล้วก็องค์กรจะเป็นอย่างไร
"ถ้าครูไม่ห่วงประโยชน์ที่ควรจะห่วง หันไปห่วงอำนาจ ห่วงตำแหน่ง ห่วงสิทธิ์และห่วงรายได้กันมากเข้าๆ แล้วจะเอาจิตเอาใจที่ไหนมาห่วงความรู้ ความดีความเจริญของเด็ก …"
พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุยเดช
พระราชทานแก่ครูอาวุโสในโอกาสเข้าเฝ้า ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน วันเสาร์ที่ 21 ตุลาคม 2531
ขอบคุณข้อมูลจาก : เพจToolmorrow
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ