เสียสละเวลาอ่านบทความสักนิดคับ เผื่อบทความนี้ท่านอ่านจบแล้วจะเปลี่ยนแนวความคิดของพวกท่านได้
มนุษย์คนเราทั้งหมด มีทั้งข้อดีและข้อเสียปะปนกันไปส่วนใหญ่มักจะไม่มองข้อเสียตัวเอง เห็นตัวเองดีอยู่เพียงคนเดียว คนอื่นชั่วในสายตาของตนเองหมด ผมผ่านเรื่องราวประมาณนี่มาเยอะมาก จนชาชินกับคำพูดคำกะแนะกะแหนของคนกลุ่มนี้ที่มีอยู่ในสังคมมามากมาย
เส้นทางชีวิตผมกับเค้าคือเป็นเส้นขนานกันเลยใช่ว่าจะมีโอกาศมาเจอกันได้ เค้าคือคนเดนคุกหาความดีไม่เจอในชีวิต อยู่แต่ในเรือนจำมาตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่เด็ก ไม่มีโอกาศได้อยู่กับพ่อกับแม่ตั้งแต่เด็ก คงด้วยสภาพครอบครัวเค้ามีปัญหาตั้งแต่เค้าจึงตามพ่อแม่ของเค้าไม่เจอเลยเอาคุกเรือนจำเปรียบเป็นบ้านของเขาแทน 
อยู่ข้างในเรือนจำเค้าชั่วเค้าก็ยอมรับว่าเค้าชั่วเลวถึงขนาดต้องปล้นเค้ากินแทงเค้ากินในเรือนจำเพี่ยงเพื่อให้ตนเองอยู่รอด (คำพูดที่มันเคยเล่าประวัติเรื่องราวให้ผมฟังตอนมาอยู่ด้วยกัน)
อยู่มาวันนึ่งเค้าได้ออกจากคุก เค้าจะมาตามหาพ่อแม่ญาติพี่น้องของเค้ากับเพื่อนพี่น้องที่เคยร่วมรบร่วมเหี้ยในวัยเด็ก เพียงเพื่อขอที่พักอาศัย หลังจากที่เค้าหลุดพ้นจากคุกออกมา แต่หาเชื่อไหม ไม่มีเเม้แต่ใครเลยสักคนแม้กะทั้งเพื่อนที่เคย ลัก วิ่ง ชิง ปล้น ด้วยกันให้โอกาศหาที่พักที่นอนให้มันเลย มันสักลายเต็มหน้าสักลายเต็มตัวไม่มีพื้นที่วางสำหรับร่างกายของมัน ที่จะให้เข็มและน้ำหมึกหลุดรอดจากตัวลายไปจากเรือนร่างมันไปได้
วันหนึ่งมันมาขอโอกาศผม สมัยที่ผมรับราชการตำรวจสายสืบ สน คันนายาว มันเดินเข้ามาพบผม ผมตกใจที่เห็นใบหน้ามันครั้งแรก ผมสอบถามมัน ตามวิสัยนักสืบอย่างผม ส่วนมันก็บอกก็ตอบออกมาตามตรงแบบสันดานของโจรที่หลุดพ้นจากเรือนจำ แต่มันมีคำพูดประโยคนึ่ง “”พี่คับพี่ให้โอกาศผมอีกสักครั้งนะครับ ผมอยากกลับตัวมาเป็นคนดีคับพี่””” ผมรับปากมัน ผมให้โอกาศมันพร้อมจับมือมันและบอกกับมันว่า “”กูจะให้โอกาศมึงกูจะหาที่อยู่ให้มึงหางานให้มึงกูก็แค่หวังว่าอยากให้มึงกลับมาเป็นคนดี””
หลังออกมาจากคุกจากคนเดนคุกคนที่สักลายเต็มหน้าพอได้รับโอกาศผมก็เลี้ยงมันเหมือนน้องคนนึ่งเหมือนญาติแท้ๆคนนึ่ง หาอาชีพให้มันทำ หารายได้ให้มันใช้
มันอยู่กับผมเกือบ10ปีมันสร้างประโยชน์มากมายมันถูกปลูกฝั่งสิ่งดีๆๆที่ผมสอนมันและทำให้มันเห็น เกือบ10ปีที่ผมเอามาอยู่อุบลด้วยจากเด็กเดนคุกเหี้ยๆไม่มีที่ติพร้อมแทงพร้อมปล้นได้ตลอดเวลาพอเค้าได้รับโอกาศดีๆๆกำลังใจดีๆๆพื้นที่ดีๆในสังคม น้ำใจดีๆเค้าก็ได้กลับตัวมาเป็นคนดีขึ้น
จึงไม่แปลกที่ชีวิตผมมองคนไม่ว่าใครจะเป็นยังไงก็ตามในสังคมปัจุบันนี้ผมเลือกที่จะเอาข้อดีของเขามาใช้ ส่วนเรื่องเลวบ้างก็ชั่งหัวเค้าผมเลือกสิ่งดีๆในตัวตนของเค้ามาเพื่อประโยนช์เป็นพอ
ทุกๆท่านคับสุดท้ายไอ้เด็กหนุ่มหน้าลายคนนี่ คนที่สังคมว่ามันเหี้ยแต่มันก็ไม่เคยไปสร้างปัญหาให้ใคร ความเหี้ยของมันที่ผ่านมามันก็เคยได้รับผลกรรมของมันที่ผ่านมามันเป็นกฏของธรรมชาติของมนุษย์ ในความเหี้ยความเลวของมันผมก็ดึงในความดีของมันทั้งหมดออกมาใช้ 
สุดท้ายไอ้เด็กหนุ่มหน้าลายที่ผมตั้งชื่อว่า”โทมัส” เค้าได้เสียชีวิตลงในขณะที่ผมกำลังป้อนข้าวเค้าซึ่งเค้านอนป่วยหลายวันเหมือนคงว่าจะรอพี่ชายคนนี้มาส่งเค้าสู่ภพภูมิที่ดี มาให้พี่ชายคนนี้ปิดหน้าให้เค้าสุดท้ายเค้าได้ตายลง ตายโดยมีผมเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นอะไรทั้งหมดเหมือนญาติแท้ๆของเค้า
สุดท้ายผมได้เอาเค้าขึ้นมาจากนรกและผมได้ส่งเค้าขึ้นสววรค์ นี้คือตัวอย่างของคนให้โอกาศคน ให้อภัยคน ไม่ดูถูกคนและช่วยเหลือคน 
แล้วพวกคุนล่ะที่กำลังด่าๆๆๆคนโน้นคนนี้นั้นอยู่ คุนเคยช่วยเหลือใครบ้างไหม เคยให้โอกาศใครมั่งยัง ถ้ามีเวลาพอเหลือลองนั้งทบทวนเรื่องราวนี้สักนิด เรื่องราวของตำรวจมือปราบคนนึ่งกับคนเดนคุกเดนนรกคนนึ่งเค้าก็ยังอยู่ร่วมกันในสังคมที่ดีได้ ทุกอย่างมันอยู่ที่การให้อภัยคับ
ทำตนเองให้ดีพอ อย่าไปดูถูกใคร
ดูเรื่องราวของการเป็นผู้ให้ของเรื่องราวของชีวิตของผมทั้งสองเป็นวิทยาทาน
ขอบคุณข้อมูลจาก : ยุทธพล ศรีสมพงษ์
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ