ปัญหาอันเจ็บปวดของแขนขาเทียม

     David Sengeh เกิดและเติบโตที่เซียร์ราลีโอนประเทศเล็กๆในแอฟริกาตะวันตก ประเทศที่อุดมไปด้วยทรัพยากรทางกายภาพ และความสามารถในการสร้างสรรค์แต่เซียร์ราลีโอนกลับมีชื่อเสียงทางลบ จากสงครามกบฏยาวเป็นทศวรรษในยุค 90 ยามที่หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านอาจถูกวางเพลิงเผาทำลาย ประมาณกันว่ามีผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กราว 8,000 คน ต้องถูกตัดแขนหรือขาในช่วงเวลานั้น ขณะที่ครอบครัวหลบหนีการโจมตี ไปหาที่ปลอดภัย ตอนนั้นเขาอายุประมาณ 12 ขวบ เขาได้ตั้งปณิธานว่า เขาจะทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อไม่ให้ลูกหลาน ต้องเผชิญกับประสบการณ์เช่นเดียวกัน พวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของเซียร์ราลีโอน ซึ่งสงครามและการสูญเสียแขนขา จะไม่ถูกใช้เป็นกลยุทธ์เพื่อช่วงชิงอำนาจ

     แล้ววันหนึ่ง ในงานวิจัยปริญญาเอกของเขา ที่ MIT Media Lab เขาได้ออกแบบช่องรับแขนขาเทียม เฉพาะสำหรับแต่ละคน ซึ่งเร็วและถูก ซึ่งใส่สบาย กว่าแขนขาเทียมที่ใช้กันอยู่ เขาใช้เทคนิคการถ่ายภาพ Magnetic Resonance Imaging เพื่อจับรูปทรงกายวิภาคของผู้ป่วยอย่างถูกต้องแม่นยำ แล้วจึงใช้แบบจำลองไฟไนต์เอลิเมนต์ เพื่อคาดประมาณ ความเค้นและความเครียดภายใน เนื่องจากแรงกระทำตั้งฉาก ได้ดียิ่งขึ้น แล้วจึงสร้างแบบช่องรับแขนขาเทียมเพื่อการผลิต ซึ่งเขาใช้เครื่องพิมพ์สามมิติเพื่อสร้าง ช่องรับแขนขาเทียมขึ้นจากวัสดุหลายชนิด ซึ่งช่วยลดแรงกดในจุดที่ต้องการ ตามโครงสร้างกายวิภาคของผู้ป่วย กล่าวโดยสรุป เราใช้ข้อมูลเพื่อสร้างช่องรับรูปแบบใหม่ ซึ่งเร็วและถูก ในการทดสอบที่เราเพิ่งทำเสร็จไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ ที่ Media Lab ผู้ป่วยของเราคนหนึ่ง เป็นทหารผ่านศึกชาวอเมริกัน ได้สูญเสียขามาแล้วราว 20 ปี และเปลี่ยนขาเทียมมาแล้วเป็นสิบๆคู่ 

     ความพิการในยุคสมัยของเราไม่ควรกีดกันเราจากการมีชีวิตที่มีคุณค่า ความหวังและความปรารถนาของผมคือ อยากให้อุปกรณ์และกระบวนการที่เราพัฒนาขึ้นในกลุ่มวิจัยของพวกเราสามารถนำไปใช้ผลิตแขนขาเทียมที่ทำงานได้ดีเยี่ยมให้กับผู้คนที่ต้องการมัน จุดเริ่มต้นของการเยี่ยวยาจิตใจ ที่เจ็บป่วยจากสงครามและโรคภัย คือการสร้างจุดเชื่อมประสานที่ใส่สบายและราคาไม่แพง 

อ้างอิง : ted.com

แปลและเรียบเรียงโดย Pongpol Puksai