เจมส์เป็นนักเรียนในช่วงปี 60 ช่วงเวลาของความวุ่นวายและการตั้งคำถามและโดยส่วนตัว ตอนนั้นเป็นช่วงที่อุดมคตินิยมตื่นตัวสงครามในเวียดนำกำลังลุกลาม การเคลื่อนไหวเรื่องสิทธิพลเมืองกำลังดำเนินไปและภาพถ่ายมีอิทธิพลอย่างมากกับเขา ผู้นำทางการเมืองและการทหารบอกอย่างหนึ่งแต่ช่างภาพบอกกับเขาอีกอย่างหนึ่ง
เขาเชื่อช่างภาพและคนอเมริกันอีกหลายล้านคนก็เช่นกันภาพของพวกเขาเติมพลัง ให้กับการต่อต้านสงครามและการเหยียดผิวพวกเขาไม่เพียงแต่จะบันทึกประวัติศาสตร์ พวกเขาช่วยเปลี่ยนลำดับเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ภาพของพวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของความตระหนักรู้ร่วมกันของเขาทุกคนและเมื่อความตระหนักรู้ค่อยๆ พัฒนาไปเป็นจิตสาธารณะความเปลี่ยนแปลงไม่เพียงแค่เป็นไปได้เท่านั้น แต่เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
มันสนับสนุนให้มนุษย์เผชิญกับประเด็น ซึ่งถ้ามองจากไกลๆ อาจดูเป็นเชิงทฤษฏี ความนึกคิดหรือเชิงอนุสรณ์ ในผลกระทบระดับโลกของมันสิ่งที่เกิดขึ้นที่ระดับล่าง ห่างไกลจากห้องแห่งอำนาจเกิดขึ้นกับประชาชนทั่วไปทีละคนและเขาเข้าใจว่าการถ่ายภาพเชิงสารคดีมีความสามารถที่จะแปลความหมายเหตุการณ์จากมุมมองของพวกเขามันมอบเสียงให้กับคน ที่ถ้าไม่มอบให้ก็จะไม่มีเสียง เขาได้โอกาสในการใช้การถ่ายภาพข่าวอย่างสร้างสรรค์และน่าตื่นตาตื่นใจในยุคดิจิตอลจากหลายๆประเทศเช่นแอฟริกาใต้ กัมพูชา สวาซิแลนด์ ประเทศไทยและอินเดียกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้และเชื้อโรคยุคเก่าๆในรูปแบบใหม่เช่น ไซบีเรีย เลโซโทและอีกหลายๆวัณโรค
วัณโรคป้องกันได้และรักษาได้ แต่มันกำลังกลายพันธุ์จากการบำบัดรักษาที่ไม่ดีพอ วัณโรดดื้อยาไม่มีวิธีการรักษาที่เชื่อถือได้ ผู้ป่วยมักจะเสียชีวิตภายในช่วงสัปดาห์ของการวินิจฉัย มีเพียง 49 ประเทศที่รายงานว่ามีวัณโรคดื้อยาขั้นรุนแรงซึ่งณโรคดื้อยาขั้นรุนแรงเป็นภัยคุกคามต่อสุขภาพของประชากรโลกและเราสามารถหยุดมันได้ตอนนี้ พร้อมบอกต่อให้สังคมได้รับรู้โดยติดตามที่เว็บ XDRTB.org
อ้างอิง : ted.com
แปลและเรียบเรียงโดย Pongpol Puksai
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ