นิทานแทงใจดำ

Advertisement นิทานแทงใจดำ 3 เรื่อง Advertisement เรื่องที่ 1 เอไม่ชอบกินไข่ต้ม ทุกครั้งที่ได้รับแจกไข่ต้มเอก็จะให้บีกิน แรกๆ บีก็รู้สึกขอบคุณ แต่เมื่อนานวันเข้าก็กลายเป็นความเคยชิน เมื่อชินแล้วก็กลายเป็นสิ่งที่สมควร แต่ทว่า เมื่อวันหนึ่งเอได้นำไข่ต้มให้กับซี บีก็รู้สึกไม่พอใจ เธอลืมไปว่า เดิมทีไข่ต้มฟองนั้นเป็นของเอ เอจะให้ใครกินก็เป็นสิทธิของเอ ด้วยเพราะเหตุนี้ บีก็ทะเลาะกับเอ และเลิกคบกันไปเลย เรื่องที่ 2 หน้าร้อนในปีหนึ่ง มีคนเป็นจำนวนมากออกไปพายเรือเล่นน้ำ เด็กสาวผู้หนึ่งทำรองเท้าหายไปตอนเล่นน้ำ เมื่อขึ้นฝั่งเท้าอันเปลือยเปล่าของเธอก็กระทบกับก้อนหินอันแสนจะแผดร้อน และทางที่เป็นหินก็ไกลมากพอสมควร เธอจึงขอความช่วยเหลือจากใครๆ แต่ว่า ไม่มีใครยินดีสละรองเท้าให้กับเธอเลย เด็กสาวรู้สึกไม่พอใจ เพราะยามปกติ เมื่อเธอขออะไรจากใคร แค่เพียงเธอฉอเลาะเธอก็มักจะได้รับการช่วยเหลือจากผู้ใหญ่เหล่านั้นเสมอ แต่ทว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิม เธอรู้สึกว่าคนเหล่านี้เป็นคนไม่ดีไม่มีน้ำใจ เห็นคนตกทุกข์กลับไม่ยอมช่วยเหลือ เมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็นำเอารองเท้าแตะของเขามาให้กับเธอ จากนั้นเขาก็เดินด้วยเท้าเปล่าไปบนหินที่แสนจะแสบร้อนนั้น แถมยังบอกับเธออีกว่า เท้าเขาเป็นกระทะเหล็กเทปปันยะกิไม่กลัวความร้อน เมื่อเด็กสาวกล่าวคำขอบคุณ เด็กหนุ่มก็กล่าวออกมาว่า “เธอจงจำไว้ให้ดี ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ใครๆจะต้องช่วยเหลือเธอ คนที่ยอมช่วยเธอก็เพราะเขาอยากสานสัมพันธ์กับเธอก็เท่านั้น การที่ใครเขาไม่ช่วยเหลือเธอนั้นมันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว” เด็กสาวจดจำคำบอกกล่าวของเด็กหนุ่มคนนั้น จากนั้นเป็นต้นมา เธอก็ได้เรียนรู้กับการหยิบยื่นและคำว่าเป็นผู้ให้ มีหลายครั้ง ที่เรามักหวังจะได้สิ่งดีๆจากผู้อื่น […]